Rotorua & The East Cape

Toen ik zondag in Rotorua aankwam leek de stank mee te vallen. Ik had al vele mensen horen zeggen dat het niet te harden was en dat je dus snel weer weg moet. Het hele gebied is namelijk actief vulcanisch en dat betekend dat er een indringende geur van zwavel, rotte eieren, hangt.

Aangezien ik nog wat naweeen had van mijn kies heb ik het maandag rustig aan gedaan en bedacht wat ik allemaal wilde doen daar. Er waren een paar opties. In de omgeving waren een aantal mooi tracks die ik wilde doen, de spa's en de maori cultuur. Dat laatste viel voor mij al snel af want je boekt een tour en dan krijg je een show waar de maori's hun traditionele dans doen en een hangi meal. Hoewel ik heel graag een hangi wilde meemaken, ze maken letterlijk een oven in de grond met hete stenen waar het eten op gaat en vervolgens wordt het afgedekt met aarde, heb ik uiteindelijk besloten het niet te doen. Het hele commerciele concept staat me zo tegen. Het is alsof je een kaartje koopt voor het circus. Ik had gehoord dat ik op de East Cape misschien wel een hangi kon regelen en dan zou het wat autentieker zijn.

Dinsdag ben ik naar Vulcanic Valley gegaan voor een 3 uur durende wandeling lang stomende en bubbelende meertjes en water stroompjes van 90 graden. Super mooi!

Woensdag ochtend ben ik vroeg opgestaan want wilde voordat ik naar de spa ging nog een track lopen. Rotorua ligt land inwaarts en koelt daardoor 's nacht veel meer af. Deze ochtend scheen de zon en had je echt dat vries koude wintersport gevoel. Toen ik om 8.30 bij "The blue lake" aankwam heb ik me dan ook meteen ingepakt incl. handschoenen en mijn hippe, net gekochte muts! Het was heerlijk en ben door het bos naar "The green lake" gelopen. Vanaf hier liep het track nog zo'n 4 uur rechtdoor dus ben maar omgekeerd. Ik dacht het rondje wel even in 2 uur te lopen maar het was toch iets langer. Aangezien ik een afspraak had met de spa raakte ik een beetje in de stress maar gelukkig liep er een weg langs het meer dus bij de eerste auto dacht ik "het is het proberen waard". Stak netje mijn duim ophoog en jawel de auto stopte! Hihi binnen 1 minuut had ik een lift terug naar de parkeerplaats en was ik toch nog optijd voor de spa!

Heb mezelf verwend met een facial. Heerlijk en vond dat ik het wel had verdiend na alle ellende van de week ervoor. Heb er gelukkig nog wel van kunnen genieten maar toen ik klaar was werd de stank me echt te veel en ben letterlijk Rotorua uit gevlucht!

Via Whakatane ben ik in 2 dagen de East Cape rond gereden. Dit waren 2 zware dagen want moest een hoop op een rijtje zetten. Het feit dat ik me nog steeds niet 100% voelde, ik teleurgetseld was in Matt, die ik in Thames had ontmoet en we hadden afgesproken samen een aantal dagen rond Rotorua te gaan hiken maar hij kwam niet opdagen! Kennelijk werkt dat zo met reizigers. De plannen veranderen elke dag maar had toch minstens een mailtje verwacht dat hij het niet ging redden. En hoewel ik de dagen in Rotorua met leuke mensen had doorgebracht, zat ik weer alleen in de auto.

Op het puntje van de East Cape, Hicks Bay, kwam ik aan bij Mel's place. Hij is Maori en heeft me veel verteld over hun cultuur. Het hostel stond op een spiriutele plaats voor de Maori's met een prachtig uitzicht over de rotsen en de zee. Hier heb ik de hele avond in het vlammen van ons zelf gemaakte vuurtje op het strand zitten staren en de volgende ochtend werd ik weer met nieuwe energie wakker. Je komt tijdens het reizen zoveel mensen tegen en je belandt telkens in een nieuwe omgeving. Al die indrukken moest ik even op een rijtje zetten en daar was deze plek perfect voor.

Vrijdag kwam ik uiteindelijk aan in Gisborn, Wanui Beach. Toen ik het hostel binnen liep wist ik bijna direct dat ik hier langer wilde blijven. Hoewel er bijna niemand was, behalve de canadeese jongens Morgan en Adam die hier beide voor 2 maanden werken en surfen, voelde het zo goed! Het hostel is geweldig! Super mooi van binnen en staat direct aan het strand dus zelfs binnen hoor je de golven!

Het is nu donderdag en ben er nog steeds. Heb de afgelopen dagen niet veel meer gedaan dan surfen en films kijken met de jongens maar het is heerlijk! Blijf hier nog wel even hangen want begin het surfen nu een beetje onder de knie te krijgen en ik wil het natuurlijk perfectioneren. Maar dat zijn jullie wel van me gewend ;-)

Kiespijn...

Deze week stond in het teken van mijn kies. Het begon dinsdagavond. Ik had net 2 meisjes ontmoet en met hun afgesproken om de volgende dag een mountainbike te huren en naar Hot Water Beach en Cathedral Cove te fietsen. Dus toen de pijn de volgende ochtend alleen maar erger was geworden heb ik me tot mijn kleine witte vriendjes, genaamd neurofen, gericht en die hebben me door de dag heen gesleept.

Om 9.00 regende het met bakken uit de hemel waarop mijn fietsmaatjes binnen 2 seconden besloten om een auto te huren. Ik liet me niet zo snel uit het veld slaan dus heb een half uurtje gewacht en ben toen met het zonnetje in m'n gezicht vertrokken. Van Whitianga naar Hot Water Beach is 20 km. Je gaat eerst met een klein voetgangerspontje over en daarna heuveltje op en heuveltje af. Was er binnen een uur dus was erg trots op mezelf. Want die heuvels zijn best pittig zeker als je elke keer net te laat schakelt en dus al je snelheid kwijt bent. Is nog best lastig mountainbiken met 21 versnellingen!

Hot Water Beach viel me eigenlijk een beetje tegen. Het was wel een vreemde gewaarwoording om tot je enkels in het water te staan, je voeten 5 cm in het stand te graven en ze bijna te verbranden. Zo heet was het! Maar een gat graven zat er niet echt in want zelfs bij laagtij was er niet veel ruime. Waarschijnlijk zal het water verder terugtrekken afhankelijk van de maanstand maar heb daar eigenlijk geen verstand van. Vond het wel een goede verklaring van mezelf ;-).

Daarna door naar Cathedral Cove. Had al wat mee moeite met de heuvels en toen kwam de laatste klim. Helling van meer dan 15% maar wilde niet opgeven. Ik zag het top en heb het gehaald! Athans dat dat ik want toen ik het bochtje omging bleek ik pas halverweg ;-(. Ben toen toch echt afgestapt. Vanaf de parkeerplaats liep een track dat je in 45 min naar Cathedral Cove bracht. Daar even gerelaxed want die benen voelde inmiddels aan als blubber en moest nog de hele weg terug fietsen. Zoals jullie wel zien aankomen deed ik daar iets langer over dan op de heen weg. Kwam moe maar voldaan weer terug in het hostel.

Volgende dag was de pijn zo erg dat ik besloot dat het tijd werd om een tandarts op te zoeken. Zeker gezien het feit dat ik nauwelijks nog iets kon eten. Rechts kauwen ging niet vanwege m'n kies en ik had het ook nog eens gepresteerd om dinsdagavond mijn gehemelte aan de linkerkant te branden aan een pizza. Teerde dus al 2 dagen op yohurt en bananen.

In Whitiaga was de tandarts druk en konden ze me toch echt pas op 6 juni helpen... Dus 1,5 uur gereden naar Thames waar 3 tandartsen zijn. Heb dus mijn planning beetje om moeten gooien en de westkust van Coromandel overgeslagen. In Thames kon ik bij tandarts nr 3 gelukkig terecht en het was niet best. Grote abscess. Hij had 2 opties. Of de kies eruit of antibiotica en pijnstillers. Ik koos toch nog maar even voor optie 2. Om nou 4 maanden rond te lopen met een gat in je mond vond ik ook zo wat.

In het hostel waren ondertussen wat leuke mensen gearriveerd. Karen en Jeff zijn beide gepensioneerd en hebben in Engeland alles verkocht (huis, auto, kleding echt alles!) en zijn nu de hele wereld aan het rond reizen. Was geweldig om al hun verhalen te horen. Ook Matt ontmoet. We spraken af om de volgende dag samen de Pinnacles track te gaan lopen. Is 3 uur naar de top. Iedereen was heel lief en zorgzaam voor me dus dat was fijn.

Helaas zat het weer flink tegen dus hebben Matt en ik een korte wandeling gemaakt en toen snel een cafe ingedoken om te schuilen voor de regen. 's Middags op de bank films liggen kijken. Ondertussen werd de pijn met het uur erger en nam ik veel te veel pijnstillers maar niets leek te helpen. Dus bedachten we, samen met 2 nederlandse jongens die net waren aangekomen, dat er niets anders op zat dan 's avond de pub in te duiken en de pijn te verdoven met alcohol. Super leuke avond gehad. Eerst in de pub waar live muziek was van de .. Brothers. 2 oudere mannen die voornamelijk Keltische muziek speelde. Wel erg gezellig hoor! Ondertussen gingen de rondjes shots, wiskey en bier rustig verder. De avond afgesloten in een andere tent waar ook een live band was maar dan meer rock, erg goed! Dronken maar nog steeds met gillende pijn mijn bedje in gedoken.

Volgende dag werd ik wakker met een opgezwollen wang en de pijn was zo mogelijk nog erger geworden. Heb toen besloten richting Tauranga te rijden want aangezien het weekend was waren de tandarts en huisarts gesloten. In Tauranga naar het ziekenhuis waar ze me na een intake rustig 2 uur hebben laten wachten terwijl ik met tranen in mijn ogen de pijn probeerde te verbijten. Toen ik ging vragen hoe lang het nog zou gaan duren, want anders ging ik even ergens koffie halen, zeiden ze dood leuk dat ik ook naar een Health & Accident centre kon waar ik sneller geholpen zou worden. Lekker is dat!

Heb in de auto echt heel hard moeten janken en vond mezelf erg zielig en helemaal alleen. Werd daar inderdaad snel geholpen en heb sterkere antibiotica en pijnstillers gehad. Toen opzoek naar een bed voor die avond. Gelukkig had het eerste hostel waar ik binnen liep nog 1 bed dus had geluk. Het meisje was ook nog eens nederlands dus kon even mijn verhaal kwijt. Nadat ik de hele batterij pillen had geslikt ging het een uurtje later eigelijk best goed. Had voor het eerst in 4 dagen geen pijn meer! Was zo moe dat ik om 20.30 mijn bed ben ingedoken en er vanochtend pas om 9.00 uit ben gekomen. Zwelling is al een stuk minder en de pijnstellers zijn fantastisch!

Vanochtend Mt Manganui beklommen was een pittige wandeling van 1,5 uur maar erg lekker en voelde me weer vrolijk. 's Middags heerlijk gelunched met een bagel brie en avocado. Dat is nog een voordeel van de pijnstillers, kan weer normaal eten!

Ben vanavond aangekomen in Rotorua. En blijf hier een paar dagen. Ik ga mezelf hier lekker verwennen want het draait hier allemaal om de spa's. Mis Maartje en Marieke nu wel natuurlijk!

Van Auckland via Raglan en Hamilton naar Coromandel

Vorige week arriveerde ik weer in "The Brown Kiwi" na een weekje met Anne en Tanja in The Northland. Voelde als thuiskomen! Weer heerlijk relaxed in de tuin gehangen onder het genot van het gepinkel van Clement op z'n gitaar. De avonden met Julliene, Damieu, Etienne, Tanja, Anne en Kathy waren erg gezellig! Anne besloot op donderdag een vlucht te nemen naar Queenstown en ook ik belsoot verder te reizen. Ik had nog wel weken kunnen blijven daar maar ja ben hier om te reizen toch!?!

Dus donderdag ochtend reed ik alleen richting Raglan, Het surfersparadijs! Had een hostel geboekt dat dicht bij het strand was. Het waren omgebouwde treinwagonnen en ik had er eentje voor mezelf. De andere mensen daar bleken er al weken te zijn en vormden dus een kliek waar ik niet tussen kon komen. Gelukkig waren Monique en Miles er ook. Een geweldig stel dat in Wellington woont. Samen met Monique heb ik nog een surfles genomen. Was zo blij dat ik een surf maatje had voor 2 dagen!

Helaas ging dat verhaal in rook op nadat Monique van haar surfbord viel en haar knieschijf niet helemaal op de juiste plaats bleek te zitten. Geen prettig gezicht kan ik je vertellen. Volgende dag dus maar weer in m'n eentje geploetert in de golven. Valt nog niet mee dat surfen maar...ik kan al een white water golf pakken, opstaan en het belangrijkste: blijven staan!

Na 3 dagen in het leuke schattige Raglan met z'n vele koffiebarretjes besloot ik weer verder te gaan. Na een hele dag toeren over gravelwegen, uit vrije wil gekozen detour hoor er is namelijk ook een snelweg, kwam ik aan in Hamilton. Gelukkig alleen op te slapen want het is de meest troosteloze stad die ik heb gezien na Calgary, Canada!

Vanuit Hamilton naar Whangamata. Onderweg weer zoveel moois. Helaas weet ik dat als ik foto's maak van de landschappen het toch niet overkomt maar geloof me het is geweldig. Het gaat van glooiende groene heuvels over in steile rotsige bergen waar je doorheen moet slingeren en dan weer een vlak stuk dat verdacht veel op Nederland lijkt! Moet nog wel even wennen aan het beeld dat de koeien hier ook op de steile heuvels staan te grazen, lijkt toch niet te kloppen.

In Whangamata was ik helaas de enige in het hostel! Maar de eigenaar van het hostel heeft een lekker vuurtje gemaakt buiten en we hebben de hele avond zitten kletsen en gin-tonic gedronken. Zijn collega, politieagent, kwam ook nog langs en na een half uurtje kletsen had ik een surf date. Hij regelde wel een plank en wetsuit want de eigenaar van de surfshop was ook weer een vriend. Goed geregeld toch!

Vandaag dus vroeg op om nu het echte werk te verrichten namelijk het pakken van een blue wave ipv white water. Dus de golf pakken nog voordat ie breekt. Dat is nog lastiger dan je denkt want je moet echt de goede snelheid hebben wil de golf je mee pakken dus hard paddelen! Het is me 1 keer gelukt en ben zelfs overeind gekomen! Was erg trots op mezelk. Helaas waren m'n armen daarna zo moe dat het me niet meer lukte zonder een klein duwtje van m'n surf maatje ;-)

Na het surfen ben ik de auto weer in gesprongen want wilde vanavond toch wel erg graag weer wat mensen om me heen. In Hahei bleek het hostel echter ook verlaten dus ben door gereden naar Whitiangi waar het hostel gelukkig wel werd bewoond door medereizigers!

Moet zeggen dat hoewel ik me prima vermaak het na de gezelligheid in Auckland toch wel een domper is om nu toch in bijna een week geen nieuwe vriendjes gemaakt te hebben. Hopelijk vind ik ze hier dus ga maar snel weer sociaal doen..

Westkust van The Northland

Zondag zijn we vertrokken uit het geweldige histel in Ahipara. Zou hier wel weken kunnen blijven met dit weer maar ja er schijnen nog meer mooie plekjes te zijn in NZ ;-)

Heb die automaat eindelijk door dus die gemiddelde snelheid gaat omhoog! Nu geen 40 meer hihi.. Zoals jullie weten vind ik het heerlijk om te rijden dus geniet ook als we over de bochtige wegen rijden. Muziekje erbij, wat wil je nog meer!

Na een uurtje rijden kwamen we bij een pontje aan dat ons naar Rawene bracht. Schattig klein dorpje waar we in een cafe met een terras dat over het water was gebouwd heerlijk even in het zonnetje hebben gezeten en natuurlijk niet te vergeten... een cappucino gedronken!

Daarna via Opononi en Omepere richting het Kauri bos gereden. Het landschap veranderde nu snel. De heuvel verdwenen, vlakke stukken land met veel koeien (eigenlijk net Nederland). Bij Omepere grote zand duinen, niet te vergelijken met die van ons. Deze zijn echt groot!

Het bos is een regenwoud dus erg dicht begroeid. 18 km slingeren door het bos en heel even gestopt om de god van het bos te zien. De hoogste Kauri boom. Foto maken en weer door want we hadden gehoord dat het Trousonpark dat een stukje verder ligt meer de moeite waard is. In het Kauri bos staan dan toevallig de grootste, de dikste en de vierzusters waar iedereen dus voor stopt en een foto maakt maar niet echt boeiend. In het Trouson park hebben we een wandeling gemaakt van 1,5 uur. Is ook een regenwoud met Kauri bomen maar dan dus minder groot, niet dat ik het verschil zie hoor!

Eind bestemming was Baileys Beach waar we hebben geslapen in "The Hunky Dory" en gegeten in "The Funky Fish". We waren de enige in dit kleurijke, schattige hostel en daar hebben we de volgende ochtend ook van geprofiteerd. Lekker op de veranda ontbeten in het zonnetje heerlijk die rust!

Via Helensville en de Scenic Drive kwamen we aan op Piha Beach en Karakare Beach. Twee stranden met zwart zand. had ik nog nooit gezien en was super mooi. Daar gebleven voor de zonsondergang en toen terug naar Auckand. De "Scenic Drive" heeft heel veel bochten dus wij hebben hem op de terug weg omgedoopt tot the "Seasick road" maar we hebben het overleeft!